R.I.P. PERPETUUM
Het zit er op, het is volbracht ...
Van de Inkom naar onze verbeelde parallelle werkelijkheid PERPETUUM is niets meer te bespeuren, enkel hier en daar misschien nog, tussen de kiezelstenen, een verdwaald blauw polsbandje van de beruchte Kwantum Basis Controle, wachtend op een Nieuwe Ziel ...
De sfeervolle muziek in Café Het Hoekske Om is verstomd, de warme plek waar alle zielen popelend zaten te wachten, en na afloop even konden rusten alvorens terug een nieuw leven in te duiken, is wederom een gewone schuur,
In de loods van Het Leven - Het Leven wat tegelijkertijd Zo Groots en Zo Nietig is, en waar De Dood telkens bruusk en onverbiddelijk een einde aan maakte, gelukkig verzacht door het onaards mooie Lacrimosa uit het Requiem van Mozart - op die magnifieke plek, eisen allerlei gigantische landbouwwerktuigen als vanouds hun vaste plaats op,
De toortsen van de indrukwekkende Ruiters zijn gedoofd, en het gekletter van hun "hoeven" is verstild,
De Tunnel Naar Het Licht heeft zijn zachte magie verloren, en is opnieuw herleid tot een ontnuchterend hoopje ijzer en plastic,
De gangen naar Loket 7, met hun hilarische bewoners, worden eerstdaags gekneusd, als betrof het een ordinair maïsveld,
Onze droom, die op een dag werkelijkheid werd,
is terug verworden tot een idee,
een gedachte,
met dat verschil dat het nu een herinnering is,
een mooie herinnering die we nog lang zullen koesteren,
een idee, dat ons helpt om bewuster in het leven te staan,
met minder angst om te sterven, en dus minder angst om te leven, écht te leven,
met een open blik op de wereld,
als een kind,
onbevangen en onbevreesd voor het andere,
en voor de ander.
Wij danken iedereen die deze Feniks zijn glans heeft gegeven, hem heeft doen helpen schitteren,
Wij danken ook jullie, ons publiek, om naar onze Feniks te willen komen kijken,
Wij danken Jo en Linda, de gastvrije eigenaars van het bedrijf, om ons al die maanden op hun erf te "gedogen", en zelfs veel meer dan dat; ze stonden ons met raad en daad bij, en schenen er nog plezier in te hebben ook.
Bedankt!
Nog even, en dan bouwt ook deze Feniks zich weer een nest van geurende kruiden, om het vervolgens in brand te steken en mee in vlammen op te gaan,
om op een mooie dag weer uit zijn eigen as te herrijzen,
mooier en schitterender dan ooit tevoren,
maar wanneer dat dàt zal zijn,
dat weet geen ziel,
wij zelf nog in het minst.
Warme groeten,
De Feniks Compagnie
